In geen enkel land in de wereld zijn de bewoners zo trots op hun land als de Amerikanen. ‘America the Beautiful’, ‘The land of freedom’, ‘God’s own country’ enzovoort zijn maar enkele lyrische termen waarmee de Verenigde Staten omschreven worden. Het patriotisme van de Amerikanen kent geen grenzen, zowat iedereen is begaan met de toekomst van zijn of haar land. Maar het zou de waarheid geweld aandoen wanneer we zouden stellen dat het goed gaat met de VS. Het probleem is eigenlijk dat het land de Great Recession van 2008-2009 nog niet heeft verteerd.
De Amerikaanse centrale bank heeft nochtans geen middelen geschuwd om de economie weer op de sporen te krijgen. Ondanks alle eigen schouderklopjes is dat nog altijd niet echt gelukt. Barack Obama zal de eerste president worden onder wiens bewind het Bruto Binnenlands Product (BBP) geen enkel jaar met 3% is gegroeid. Niet bepaald een prestatie om fier op te zijn. Obama geeft aan zijn opvolger een estafettestokje door waar deze alleszins op economisch vlak niet goed raad mee zal weten.
Want de problemen zitten diep, heel diep. In feite zijn de Amerikanen in de jaren na de Great Recession steeds met een kluitje in het riet gestuurd. Ze kregen een economisch beeld voorgeschoteld dat van geen kanten met de werkelijkheid overeenstemt. Inderdaad is de economie gegroeid en is de werkloosheid flink gedaald, maar dat is niet het gevolg van een bloeiende bedrijfswereld en van een schrijnend tekort aan handen op de arbeidsmarkt. In feite heeft de FED al haar cilinders op hetzelfde moment afgevuurd om de economie op een hoger niveau te tillen.
Ze heeft tientallen miljarden dollars in de economie gepompt, zodat die opgejaagd door boomende obligatie- en aandelenmarkten eigenlijk niet anders kon dan groeien. Maar dan wel op een kunstmatige manier. De daling van de werkloosheid is zo een gevolg van het feit dat steeds minder mensen aan het arbeidsproces deelnemen. Maar dat verhaal wordt door de overheid in Washington angstvallig verzwegen. De Amerikanen zijn dit spelletje echter beu, ze willen hun land, hun vrijheid en de waarheid terug. Of één van de volgende presidentskandidaten hun dat zal alles zal gunnen, moet nog afgewacht worden. En hoe de bevolking dan zal reageren, is eveneens een groot vraagteken.
